از وقتی شناختمش ، جوری تغییر کردم که نمیفهمم ، میخوام خودم رو بکشم .. براش . میتونم براش ادم بکشم و میتونم براش اسمون رو به زمین بدوزم . 

وقتی میخنده ، اوه وقتی بهش میگم ببینمت و با لبخند برام عکس میفرسته .. البته که کم پیش میاد چون لبخند خدای من ، زیادی قیافه جدی ای داره . 

چجوری بگم .. انگاری وقتی نیستش رنگها برام کمرنگن، گلها سرشون پایینه ، رنگم از خط بیرون میزنه .. حتی نمیخوام قبول کنم که دوستش دارم . 

چی باعث میشه من بهش نگم که بیا وقتی دوتا گربه کنار هم دیدیم یاد هم بی افتیم ؟ 

اینکه مطمئنم من برای اون "آره فلانی .. باهاش حرف میزنم ، میشناسمش" هستم .

جوری که دیشب مثل چی تو حال خودم نبودم و زنگ زدم بهش ، تقریبا بهش اعتراف کردم و صبح زدم زیرش که اره تو حال خودم نبودم چرت و پرت گفتم و الان اعتراف کودکانه من تبدیل به جوک شده برامون .

خیلی میخوام که بگم "از دست دادن فلان چیز خیلی برام سخته" ولی سخت نیست . هر لحظه آمادگی اینو دارم که هرچیزی رو از دست بدم . 

دلم تنگ بشو نیست و خیلی کم پیش میاد دلتنگ بشم ، تمام دلم تنگ شده ها فقط برای باز کردن بحث بوده یا به جای دوستت دارم ازشون استفاده کردم .

این اهمیت ندادن خیلی خوبه اما فکر کنم دیگه خسته شدم از این که برام مهم نباشه

سال جدید ، شروع شده و من هنوز توی 98 موندم . 

سالی تقریبا بی معنی و بدون چیز مفیدی بود . 

خودم رو آزاد کردم و یه رابطه نسبتا طولانی که هیچ سود و حسنی نداشت رو "خودم" تموم کردم . افتخار میکنم که انسان وابسته ای مثل من ، تونست بدون حتی یک قطره اشک و حتی یک تیر قلب ، خودش رو آزاد کنه .

اما کی گفته امسال قرار نیست به کسی نزدیک بشم ؟ یکی رو در نظر دارم و امیدوارم همین روز ، سال دیگه بیام و بگم "اون" بهترین اتفاق امسال من بود . 

البته که احتمال میدم هفته دیگه از این هم زده بشم ، چرا ؟ چون من ، انسان مریضی هستم 

جدا از این ها ، امسال تونستم با نبودن افراد تو زندگیم ، کنار بیام ، و چه چیزی بهتر از این ؟ 

بگذریم .

امیدوارم سال خوبی داشته باشید ، خیلی دیر تبریک گفتم ، طول کشید تا از گور در بیام . 

هرروزتان پیروز ، نوروزتان نوروز . 

سال نو مبارک 🤍